به منظور بررسی رضایت بیماران از معالجه ارتودنسی در بخش ارتودنتیکس در مرکز علمی دندانپزشکی آمستردام (ACTA) در هلند.
مواد و روش ها: بهترین دکتر ارتودنسی
برای تجزیه و تحلیل اختلاف رضایت در طول زمان ، نتایج بیماران تحت درمان در ACTA در سال 2008 و 2009 با نتایج بیماران تحت درمان در ACTA در سال 2000 مقایسه شد. از پرسشنامه معتبر در مورد رضایت بیمار استفاده شد. مقیاس کل به شش خرده مقیاس تقسیم شد. پرسشنامه ای برای کلیه بیماران جوانتر از 30 سال که در سالهای 2008 و 2009 در ACTA درمان ارتودنسی را به پایان رسانده بودند ، ارسال شد.
نتایج:
سازگاری درونی مقیاس کل و شش خرده مقیاس پرسشنامه رضایت بخش بود. در مورد رضایت از روابط پزشك-بیمار (69/4 میانگین 4/64 ؛ 63/0 درصد SD) و كمترین میزان رضایت از بهبود روانی- اجتماعی (میانگین 88/2 ، 87 / SD) بالاترین نمره را داشتند. در مقایسه با نتایج نمونه از سال 2000 ، اختلاف معنی داری در خرده مقیاس های پزشک-بیمار ، طبقه باقیمانده ، و پیشرفت روانی- اجتماعی و همچنین در مقیاس کل کل مشاهده شد.
نتیجه گیری:
رابطه پزشک و بیمار مهمترین عامل کمک به رضایت بیمار است. با این حال ، نتایج نشان می دهد ، به طور کلی ، بیماران نسبت به بیماران یک دهه قبل از درمان ارتودنسی خود راضی تر هستند.
ارتودنسی ، رضایت بیمار ، مطالعه روند
مقدمه
رضایت بیمار بعد از درمان ارتودنسی تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. به عنوان مثال ، ویژگیهای روانشناختی بیماران منفرد بر رضایت آنها از نتایج درمان ارتودنسی تأثیر می گذارد. 1/2 به نظر می رسد عوامل نظیر جنسیت ، سن ، مدت زمان درمان ، انطباق و بهبود وضعیت دندانپزشکی نیز در سطح رضایتمندی نقش دارند. برای اطمینان از پایبندی بیمار در درمان ارتودنسی بسیار مهم است. در مطالعات قبلی ، عوامل مختلفی مورد بررسی قرار گرفته و ابزارهای مختلفی برای ارزیابی رضایتمندی پس از درمان ارتودنسی استفاده شده است. جای تعجب نیست که بررسی رضایت بیمار بعد از درمان ارتودنسی طیف گسترده ای از میزان رضایت را نشان داده است. 2،6 این امر مقایسه بین مطالعات را دشوار می کند.
تقریباً یک دهه پیش ، در یک مطالعه در هلند ، از پرسشنامه رضایت بیمار تهیه شده توسط Bos et al.3 برای بررسی عوامل مختلف رضایت بیمار پس از درمان ارتودنسی استفاده شد. عوامل مرتبط با پزشک و بیمار ، جنبه های موقعیتی ، بهبود دندانپزشکی ، بهبود روانی اجتماعی و عملکرد دندان و همچنین یک دسته باقیمانده مورد بررسی قرار گرفت. مشخص شد كه مهمترین عامل مؤثر در رضایت بیمار رضایت بیمار از رابطه پزشك با بیمار است. 3 نشان داد كه جنسیت از عوامل پزشك و بیمار و جنبه های موقعیتی درمان ، پیش بینی كننده معنی داری است. 3
با این حال ، نگرش دندانپزشکی بیماران با گذشت زمان تغییر کرده است. در طی یک دهه گذشته ، تعداد بیمارانی که به دنبال درمان ارتودنسی هستند با رشد اقتصادی اقتصادی و تغییر عقاید در مورد ظاهر ، بطور چشمگیری افزایش یافته است .4،7-9 آیا این تغییرات بر رضایت بیماران بعد از درمان ارتودنسی؟ برای پاسخگویی به این سؤال به روشی معتبر و مطمئن ، به یک ابزار استاندارد نیاز است.
در این مطالعه از طرح مطالعه روند برای بررسی تغییرات در زمان استفاده شده است. با این روش ، دو یا چند مطالعه مقطعی در دو یا چند لحظه انجام می شود و در هر زمان نمونه های قابل مقایسه ای ترسیم می شود .10 از این طریق می توان تجزیه و تحلیل کرد که آیا روند رضایت بیماران در طی زمان وجود دارد یا خیر.
هدف از این مطالعه بررسی رضایت بیماران از معالجه ارتودنسی در مرکز علمی دندانپزشکی آمستردام (ACTA) در سالهای 2008 و 2009 و مقایسه این نتایج با سطح رضایتمندی بیماران تحت درمان در ACTA در سال 2000 بود. پرسشنامه مشابه بود. در هر دو مطالعه برای اطمینان از مقایسه اندازه گیریها استفاده شده است. خرده مقیاسهای مختلف برای بررسی اینکه آیا رابطه پزشک-بیمار هنوز مهمترین عامل کمک به رضایت بیمار و کشف تفاوتهای جنسیتی است ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
مواد و روش ها
پرسشنامه
از پرسشنامه مشابه بوس و همکاران 3 برای نمونه بیماران ارتودنسی در سال 2000 استفاده شد. این پرسشنامه شامل 58 سؤال در مورد رضایت بیمار و دیدگاه بیمار از نتیجه درمان بود. به جای قالب پاسخ شش نقطه ای که در پرسشنامه نمونه از سال 2000 استفاده شده است ، در این مطالعه از یک قالب پاسخ پنج مرحله ای با نقاط انتهایی یک (کاملاً مخالف) و پنج (کاملاً موافق) استفاده شده است. پاسخ نمونه 2000 به منظور مقایسه آنها با نتایج پژوهش حاضر نجات یافت.
مقیاس کل بر اساس محتوای کالا به شش خرده مقیاس تقسیم شد. خرده مقیاس اول توسط 11 مورد در مورد رضایت بیماران از رابطه پزشک-بیمار تشکیل شد. خرده مقیاس دوم شامل 15 مورد در مورد رضایت بیمار از جنبه های موقعیتی کلینیک ارتودنسی بود. خرده مقیاس سوم مبتنی بر نه مورد در مورد رضایت بیماران از پیشرفت دندانپزشکی آنها بود. خرده مقیاس چهار مورد شامل 9 مورد در مورد رضایت بیماران از بهبود روانی اجتماعی آنها بود. خرده مقیاس پنجم با چهار مورد رضایت بیمار از عملکرد دندان تشکیل شد. و ، ششم شامل 10 ماده بود که یک گروه باقیمانده را تشکیل می دادند. مواردی که به صورت منفی تدوین شده اند نجات یافتند ، به طوری که نمره بالا نشان دهنده رضایتمندی بالایی بود.
نمونه
پرسشنامه ای به کلیه بیماران جوان زیر 30 سال که شکاف لب و کام نداشتند و در سالهای 2008 و 2009 در ACTA معالجه ارتودنسی را انجام دادند (220 نفر) انجام شد. از 121 پرسشنامه بازگشت ، شش نفر به دلیل داده های ناقص از مطالعه حذف شدند. بنابراین ، از 115 پرسشنامه در تحلیل ها استفاده شده است. میزان پاسخ 55٪ (2/65٪ زن و 34.8٪ مرد) بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 23/17 سال (76/3 SD) بود.
تحلیل آماری
پاسخهای ارائه شده توسط بیماران با استفاده از نرم افزار SPSS (SPSS Inc، v15، Chicago، Ill) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده ها مورد بررسی قرار گرفتند و تفاوت در پاسخ به هر مورد با پاسخ ها در سال 2000 با استفاده از آزمون های تی یک نمونه ای مقایسه شد. تفاوتهای جنسیتی با استفاده از آزمونهای t مستقل انجام شد. پایایی پرسشنامه رضایت و شش خرده مقیاس با استفاده از آلفای کرونباخ مورد آزمایش قرار گرفت. همبستگی بین سن ، جنس و نمرات رضایت مورد بررسی قرار گرفت. میانگین زمان درمان به روش اکتشافی و از سال 2000 با نمونه مقایسه شد.
درباره این سایت